Sabahları uzun uzun kahvaltı yapmak tüm çalışanların en çok eksikliğini hissettiklerini keyiflerden biridir sanırım ya da en azından benim için öyle… Haftada bir gün, sadece Pazar’ları tatil yapabilenler sınıfında bir insan olarak, o tek güne tahmin edilemeyecek anlamlar yüklemişimdir oldum olası. Bir gün öncesinden, Cumartesi gecesinden başlatırım tatilimi, tüm hafta ertesi gün iş var diye sefasını süremediğim gecelerin acısını çıkartırcasına, mümkün olduğunca hiçbir işe elimi sürmez, kendime zaman ayırır, en sevdiklerimle en sevdiğim şeyleri yapmaya çalışır, olabildiğince de uykuyla savaşırım. Çalar saatim çalmadan uyandığım o tek tatil günümün sabahında,  günün yarısı olmadan uyanmış olursam bunu iyi şans olarak görür, doyasıya değerlendirmek için hemen harekete geçerim. Veeee beklenen an; yaşamım boyunca hep özel olmuş ve olacak tek öğün; kahvaltı zamanı gelir 🙂

Evdeysek de mutlaka her hafta farklı birşeyler yapmaya çalışıyorum, soframıza renk olsun diye. Her seferinde farklı omletler, krepler, börekler… Evde ne varsa kahvaltıda yenebilecek, yensin ya da yenmesin soframda olsun isterim, önce gözüm doysun hesabı 🙂

Amaaaa söz konusu dışarıda kahvaltı yapmaksa; dünyanın en farklı, en lüks yerinde beni kahvaltıya götürseniz yaranamazsınız çünkü tek adresim vardır; Çakırlar 😉

Her gidişimde, ağaçların altına kurulmuş çardağa kurulup, bazlamalı, gözlemeli kahvaltım hep ortada dursun, biraz kahvaltı, sonra yat yuvarlan, gazete oku ve tekrar başa kahvaltıya dön, sıradan devam et şeklindeki kısır döngüm hiç bitmesin istiyorum 🙂