Kuzum 4.ayını tamamladı, dolayısıyla annesinin izni bitti, ayrılık günü geldi çattı 🙁 Sabah erkenden uyandım, o uyanmadan evden kendimi atmak için. Gözlerimi zor zaptediyorum günlerdir, yüreğim öyle buruk, sürekli sıkışma halinde 🙁 Tam işe başlama döneminde aksilik oldu, ciciannemiz hastalandı, o iyileşene dek babaannemiz ilgilenecek kızımla. Daha babaanne bile gelmeden, sıkı sıkı tembihleyip, babasına emanet ederek kuzumu koşar adım çıktım kapıdan. Apartmanın kapısından çıkarken tutamadığım, artık tutmak istemediğim gözyaşlarımla birlikte yürüdük otoparka, işyerine dek ağladım. Gün boyu da ara da dışıma, genelde içime akıtarak geçirdim ilk günü. Çok zor geldi, çok, çalışan anne olmak birçok yönden zor tamam ama en zor kısmı bu yürek acımaları sanırım 🙁

İlk işe başladığım gün, ilk ek gıdayla tanışma günü oldu tabii mecburen. Meyve suyuna başladık bugün, ilk meyvemiz kiraz oldu, 1 tanecik 🙂 İtirazsız, üstelik de severek yemiş kızım, aramız iyi olacak sanırım gıdalarla 😉